13 Şubat 2014 Perşembe

28 Eylül 2012 Cuma

Veda

Heeyy gidi heey.. Bi vardık bir yok..

Zamanın akışında, küçük detaylar olarak yüzdük. Başı sonu belli bir hikayenin kahramanlarıydık... ya da biz öyle hissediyorduk.. 

Aynı kaderi paylaştığımız şehirdi Bolu. İçimizdeki ateşle birlikte yazılan hayatı yaşayacağımız şehir. Hayatlarında hiç karşılaşmayacak olan insanların bir araya gelerek bir amaç uğruna tek yumruk olacağı şehir...

Hani vardır ya  " ortak payemiz Galatasaray "  diye klişe bir cümle, işte biz o cümleyi oluşturan harflerdik: Kimimiz 'o' kimimiz 'e' kimimiz ise 's' ...

Galatasaray sayesinde birleşti parçalarımız...
Yağmurun ıslattığı sokaklarda omuz omuza yürüdük. Rüzgara aldırmadık, bir kez daha doladık atkılarımızı boynumuza.
Bilmem kaç kilometre yol giderken güvendik birbirimize. Karanlık gecelerde kim ışık tutacak diye bakmadık birbirimize, ne farkederdi ki ışığın olup olmaması .

Hüzünlendik bazen, dert ortağı olduk birbirimizin.

Bazen de anahtarı olmayan bir arabayla çıktık yola, kilometrelerce gittik farketmedik..

Kimi zaman vites kolu bozuk arabalarla deplasman yaptık.

Yeri geldi otobüs koridorunda uyuyarak yola çıktık...

Sofrada ekmeği paylaştık, çayı yudumladık...

Aynı şarkıda içlendik, daldık başka alemlere.

Bazen de filmin en komik anında bastık şen kahkahaları...

Kahkaha demişken; şimdi kahkaha atma , çalan şarkıda duygulanma sırası siz de... Basın içinizden gelen en içten kahkahaları...

Bizden bu kadar. Hakkınızı helal edin çocuklar...


Bu şarkıyla yazıldı içimizdekiler... İyi dinlemeler...